FAQ’s

Vaak ziet men bij planten bij kwekers paarse bladstelen.
Deze paarse steeltjes komt maar door een ding, en dat is een fosfor tekort. Fosfor is de tweede belangrijke bouwsteen van de plant, en een tekort hiervan resulteert in een andere chemie reactie van stikstof in de plant.
De oorzaken van de fosfor tekort kunnen zijn:

• Kou. Bij een temperatuur onder de 20°C verplaatst fosfor zich minder in de plant en onder de 17°C bijna helemaal niet meer. De fosfor blijft gewoon stilstaan waardoor er een tekort ontstaat. De plant groeit dan ook bijna niet meer onder de 17°C. Note: Ook in de nacht groeit een plant en moet de temperatuur nooit lager dan 20°C zijn. Elke keer dat de temperatuur er onder komt betekent een verlies in het eind opbrengst.
• Te hoge pH. Als de pH in het medium boven de 6.0 komt dan word de fosfor al minder opgenomen. Komt de pH in het medium boven de 6.5 dan wordt fosfor al bijna helemaal niet opgenomen.
• Slechte plantenvoeding. Fosfor heb je in allerlei verschillende kwaliteiten en dat heeft te maken met de oorsprong van de nutriënt (waar is de fosfor uit gemaakt). De kwaliteit bepaalt de opneembaarheid, concentratie en de mengbaarheid. De meeste voeding leveranciers gebruiken goedkopere fosfor waardoor er geen hoge concentraties mogelijk zijn en ze gauw gaan binden met andere stoffen. Denk aan: kristalliseren, vergipsen en aan korsten op het medium. Tekorten worden vaak aangevuld door een fosforzuur te gebruiken als pH-.

Een fosfor tekort en dus paarse steeltjes zien we vaak ook voorkomen bij moederplanten omdat de kweker gebruik maakt van een salpeterzuur als pH-. Sommige concurrenten verkopen dit als een groei pH-. Dit is volstrek onjuist, zeker als je de voeding van diezelfde concurrenten erbij gebruikt.

Bladeren die en verbrand en lichter van kleur zijn, is een veel voorkomend probleem. Meest voorkomende oorzaak: pH te hoog of te laag. Doordat een pH in een medium bijv. onder de 5.2 uitkomt of boven de 6.0 gebeurt het dat er heel veel verschillende zouten niet meer opgenomen kan worden door de plant. Hoe groter de afwijking van de ideale pH, hoe minder de opname. De plant krijgt een tekort en word lichter van kleur. Echter al die tijd heeft men wel voedingsbeurten gegeven waardoor de concentratie van voedingszouten zich steeds meer opgestapeld heeft. Op den duur krijgt men een te groot Osmose onbalans, dat gecompenseerd gaat worden door onttrekking van water uit het blad terug het medium in. Dit verschijnsel noemt men ook wel blad verbranding (verbranding bladeren). Een eerste waarschuwing voor verbrande bladeren is vaak het omhoog krullen of het geel worden van het bladrandje. De plant merkt het evenwicht verschil met het medium op en gaat als eerste reactie de huidmondjes aan de buitenkant van de onderkant van het blad sluiten.

Een veel voorkomende probleem bij binnenteelt is dat de vruchtaanzet wel harder word, maar niet willen groeien. Kwekers geven een vermogen uit aan afzuig en ventileer apparatuur maar vergeten soms dat wat er uit gaat er ook weer in moet komen. Meestal hebben ze dan een te kleine inblaas tegen over de afzuiging of helemaal geen inblaas maar een kleine opening ergens onder. Op deze manier creëer je een te grote onderdruk en snakken de planten als het ware naar verse lucht (CO2). Zou men de deur voor een week op een ruime kier zetten dan zullen de planten na deze week bijna 2x zo groot worden. Gewoon de juiste capaciteit inblaas of een veel groter inlaat gat is het beste op dit probleem.

Tekorten, hitte. Kwekers hebben nog wel eens dat ze volume staan te kweken met maar weinig inhoud. Dit komt meestal in klimaten voor waarin de temperatuur rond het blad 32°C of hoger ligt of het licht erg schraal is. De plant groeit als het ware naar buiten toe… Is de temperatuur te hoog, breng simpelweg de temperatuur naar beneden of laat de plant meer koelen door de Ec te verlagen. Wannneer de plant het te warm heeft dan wilt het meer gaan koelen. Dit doet de plant door meer water te gaan verdampen. Kan dit echter niet omdat het medium te droog staat of er zit te veel voeding in het medium, dan gaat de plant oppervlakte creëren om op die manier te kunnen koelen. Beste oplossing hiervoor is om bij warmte de Ec met de helft te verlagen. De plant zal dan veel meer drinken en verdampen om af te koelen en krijgt dan toch zo zijn hoeveelheid voeding binnen. Een en ander is ook afhankelijk van de genetica van de plant natuurlijk, de ene plant is gevoeliger dan de andere plant. Als de pH goed is en de Ec voor het water geven vrij laag is kan je de Ec van de watergiften wat verhogen. Ook als de voedingsopname op de een of andere manier gestagneert is of de plant heeft simpelweg gewoon meer nodig dan aanwezig is, kan de plant meer in volume toe nemen.

Veel kwekers die zien vaak dat de zijkanten van hun bladeren meestal bovenin op gaan krullen. Metrop Huidmondjes waar de planten mee ademen zitten aan de onderkant van het blad. Voor de opname van nutriënten en water moeten deze huidmondjes water laten verdampen. Is er echter een storing waardoor een plant minder water wil verdampen dan sluit de plant een aantal van deze huidmondjes aan de buitenkant van het blad. Je ziet dan het bladrandje iets opkrullen. Hoe groter de storing, hoe meer huidmondjes zich sluiten en hoe verder het blad opkrult. De oorzaken van de storingen kunnen zijn:

• Te grote verdamping onder het blad. Als d.m.v. warmte, lage luchtvochtigheid of een waaier die te hard op de plant staat kan de plant meer verdampen dan hij weer kan opnemen.
• Te veel zouten in het medium d.m.v. overvoeding of de verkeerde pH. Het medium wil dan om het on-evenwicht aan zouten in de plant en buiten de plant (medium) compenseren door water vast te houden, of zelfs terug te trekken uit het blad (bladverbranding). Het blad krijgt dan geen of weinig nieuw vocht en om geen nieuw vocht te verliezen sluit het de huidmondjes.
• Een lucht tekort in het medium bemoeilijkt de verplaatsing van elementen. Krullende bladeren zijn altijd een indicatie voor de kweker om actie te ondernemen.